Met een getuigenis over de gebeurtenis, vanuit de Drachtster achtergrond

Drachten, Friesland. Hoewel het enigszins Almere-vibes heeft (kijk maar), heeft het niet direct het Almere-gevoel. Desalniettemin gebeuren er duistere dingen in de Drachtster avondschemer. Zoals zeer gewelddadige kopschoppartijen. Vorige week donderdag op het Museumplein, bijvoorbeeld. Een groep "jongeren" ging los op een - vermoedelijk argeloze, als ook onschuldige - voorbijganger. De politie heeft er twee minderjarigen voor in hechtenis, maar zoekt nog getuigen. Die oproep delen we bij dezen, vergezeld van een verhaal uit de mail van iemand die getuige was, en eerste hulp bood, bij de mishandeling die door merg en been ging bij deze getuige.

(Opklikplaatje voor groot - 10MB)

Ik zal proberen op een rijtje te zetten wat ik gezien heb. Ik heb door de jaren heen aardig wat opstootjes en kloppartijtjes gezien, maar deze spande in verscheidene opzichten totaal de kroon, waarin het mij opviel dat het slachtoffer deze keer een schijnbare buitenstaander was. Normaal zie je dit soort gelazer wel eens in VVS voorbijkomen vanuit de toch al reddeloos verloren randstad, maar het lijkt erop dat de overrijpe vruchten van de verlichting ook hier in het Hoge Noorden van de boom beginnen te donderen. Misschien werkt het schrijven nog therapeutisch ook, na een paar nachten met ondermaatse rust durf ik in ieder geval te stellen dat het geluid van de krakende schedel nog wel even zal na-echoën. 

Ik liep rond 17:00 uur in zuidelijke richting vanaf de Zuiderbuurt het Museumplein op, oogjes halfdicht met uit de oortjes beukend één der Rooftop Sessions van Jochem Hamerling. Toen ik even opkeek zag ik op een meter of 40 vanuit het hoekje achter de ANWB-winkel een groep signalementiërs (tussen de 10-15 man, en dankjulliewel voor dat woord) vandaan komen, krioelend en trappend om elkaar heen. Met dat ik de oortjes uit doe, fixeer ik mijn ogen op het slachtoffer, een man van krap 1,75 meter die duidelijk geen match is voor het numerieke overwicht van de tegenpartij, en dan ook volledig wegvalt in de kolkende massa.

'Dit gaat naar worden' is in die split second koud door mijn hoofd geschoten of ik zie door een rake klap zijn hoofd abrupt achterover gaan, en -gevolgd door de rest van zijn lichaam- met een duidelijk hoorbare krak op de tegels landen. Kapot. Dit gegeven werd ook verbaal bevestigd door de groep die collectief lachend "KNOCKOUT" schreeuwt, voor ze zich al dan niet laf natrappend oostwaarts richting de onderdoorgang uit de voeten maken. Bleef het maar bij die laffe trapjes. 

Met het moment dat de realiteit inkickt en ik naar het slachtoffer wil rennen, zie ik in de periferie één van de laatste twee aanwezigen een aanloop nemen vanaf de ANWB-winkel, om nog een volle penaltytrap op het hoofd te geven. Opnieuw een hoorbare krak, gevolgd door nog een extra pegel op de slaap. Amper twee tellen later landt de afmaker van de tweede persoon, en maakt ook deze zich uit de voeten. Alsof alles binnen twee keer knipperen gebeurde.

Zo doen we dat in Nederland. Hangjongeren leren niet omgaan met de wet, maar de politie leert omgaan met hangjongeren. En natuurlijk wordt het nat houden van een gangster-islammende etno-culturele breuklijn van catastrofale proporties uitbesteed aan een omhoog gevallen pedagoog, want heel veel meer hebben we gewoon niet. Hans Kaldenbach is uw eerste en laatste verdedigingslinie en daar heeft u het maar mee te doen. Maar waar bestaat z'n aanpak ongeveer uit? Oh: 1) vermijd oogcontact, 2) leg een krantje onder de snoodaard z'n voeten en 3) het is de schuld van TV en games want "ik word ook geil van seksfilms". Goed plaatje ook trouwens hierboven, want we weten allemaal dat skateboarders de voetsoldaten van het Grote Verval zijn. Enfin, zo sukkelen we wat verder en kunnen we in ieder geval zeggen dat we het geprobeerd hebben.